YALDA

سهـــــم من از شب یلــــــدا شایــــــد

قصــــــه ای از غصــــــه و انار سرخــــی پر از دلتنگیست...

غـــــم هایــــــم بلنـــــد هماننـــــد شب یلــــــداست...

بـــــی من یلــــــدایت مبــــــارک...!

HALAM KHOOB NIS

میخواستم شرایطم بهتر از این باشه

میدونستم حق تو بهتر از ایناشه

میخواستم بسازم یه زندگی بهتر

به سلیقه ی تو اگه باشه چه بهتر

یه سقف محکم که بی ترک باشه

دو خواب لوکس و گرم و کمی با نمک باشه

یه خوابش صورتی با تخت خوابی قرمز

یه دخترک تپل بجای سگ باشه

میخواستم دنیای تو رنگی منگی باشه

ریلکس و راحت بدون هیچ دنگ و فنگی باشه

عشق بازیمون رو تخت خواب خالی

عین فیلم اکشن جنگی منگی باشه...

دوست داشتم همیشه یه جور دیگه باشه

هر روز دایان بهتر از اون روز دیگه باشه

صبح زوود باشه تو دستش نون باشه

واسه دختر کوچولومون بابا جوون باشه...

خاطرات تو از یاد من نمیره

کسی دیگه عشقو یاد من نمیده

مرور میکنم من خاطراتو...تا دلم بگیره...یا دلم بمیره

وقتی پیش تو ام یه آدم دیگم

وقتی تو با منی من تو یه عالم دیگم

از خوبیات یه عالمه میگم

حتی خاطرات زشتتم به یه عالم نمیدم

گرم کار بودم که بازم چایی میریختی

میگفتی عالی شده و جاییش بیریخت نی

جدیدا تو لیوان تی بگ میزنم

چون که دم نمیکنه واسه من چاییو هیشکی

حس میکنم تنهایی رو

حرص میخورم نیستی

وضعیتم خوب نیستو من هی میخورم ویسکی

پنجاه پنجاه رو بردو باخت نشستم

وضعیت آن نورماله بعضی وقتا ریسکی

حس میکنم تنهایی رو

حرررررررررص میخورم نیستی

وضعیتم خوب نیستو من هی میخورم ویسکی

پنجاه پنجاه رو برد و باخت نشستم

وضعیت خیلی بده وضعیت ریسکی...

خاطرات تو از یاد من نمیره

کسی دیگه عشقو یاد من نمیده

مرور میکنم من خاطراتو...تا دلم بگیره...یا دلم بمیره

 

 

 

BARMIGARDAM

سلام....

حقیقت اینه ک نمیتونم ازتون دور باشم...نمیتونم هر روز نیام و سر نزنم....

نمیتونم منتظر نظراتون نباشم...

حقیقت اینه ک دنیای من اینجاس بچه ها...و به قول خواهرم حقیقت اینه ک من عاشقتونم...

راضی کردن اون شخصی هم ک بهش قول دادم تا دیگه نیام اینجا با من...

برمیگردم...خیلی زود بعد از امتحانای ترم اول برمیگردم...منتظرم باشین...

فداتون...امضا...فیروزه

سست عنصرم خودتونین...عــــــــــه!

DARAM MIRAM

لطفــــــا این پستـــــــو تا آخرش بخونیــــــــن...میخـــــــــوام ی خبــــــر بهتــــــــون بـــــــدم....!

بیــــش از اینــــها ، آه ، آری

بیــــش از اینــــها میتـــــوان خامـــــوش مـــــاند

میتـــــوان ساعـــــات طولانـــــی

با نگاهـــــی چـــــون نگـــــاه مردگـــــان ، ثـــــابت

خیـــــره شـــــد در دود یـــــک سیگــــــار

خیـــــره شـــــد در شکـــــل یک فنجــــــان

در گلــــــی بیرنـــــگ، بر قالــــــی

در خطــــــی موهــــــوم ، بر دیـــــــوار

میتـــــوان با پنجـــــه های خشــــــک

پـــــــرده را یکســــــو کشیــــــد و دیـــــــد

در میـــــــان کوچــــــه باران تنـــــد میبـــــــارد

کودکــــــی با بادبادکهــــــای رنگینــــــش

ایستــــــاده زیــــــر یک طاقــــــی

گــــــاری فرســــــوده ای میـــــــدان خالــــــی را

با شتابــــــی پرهیاهــــــو ترک میگــــــوید

میتـــــوان بر جـــــای باقــــــی مانــــــد

در کنــــــار پـــــــرده ، اما کــــــــور ، اما کــــــــر

میتـــــــوان فــــــــریاد زد

با صدائـــــی سخت کـــــــاذب ، سخت بیگانــــــه

” دوست میدارم ”

میتــــــوان در بازوان چیــــــره ی یک مــــــرد

ماده ای زیبــــــا و سالـــــــم بود

با تنــــــی چون سفـــــــره ی چرمیـــــــن

با دو پستان درشـــــت سخــــــت

میتــــــوان در بستــــــر یک مست ، یک دیوانــــــه ، یک ولگـــــــرد

عصمت یک عشـــــق را آلـــــــود

میتــــــوان با زیرکـــــــی تحقیــــــــر کــــــــرد

هر معمـــــــای شگفتـــــــی را

میتــــــوان تنهـــــــا به حل جدولـــــــی پرداخت

میتــــــوان تنهـــــــا به کشف پاسخــــــی بیهــــــوده دل خـــــــوش ساخت

پاسخـــــی بیهـــــــوده ، آری پنـــــــج یا شـــــــش حرف

میتــــــوان یک عمــــــــر زانـــــــــو زد

با ســــــری افکنــــــده ، در پای ضریحـــــــی ســـــــرد

میتــــــوان در گـــــــور مجهولـــــــی خدا را دیــــــد

میتــــــوان با سکــــــه ای ناچیـــــــز ایمــــــان یافت

میتــــــوان در حجــــــره های مسجــــــدی پوسیـــــــد

چون زیارتنامـــــه خوانـــــــی پیـــــــــر

میتـــــوان چون صفــــــر در تفریــــــق و جمـــــــع و ضـــــــرب

حاصلــــــی پیوسته یکســــــان داشت

میتـــــوان چشـــــــم تــــــو را در پیلـــــــه ی قهــــــــرش

دکمــــــه ی بیرنگ کفـــــــش کهنـــــــه ای پنـــــــداشت

میتــــــوان چون آب در گـــــــودال خود خشکیــــــــد

میتـــــوان زیبائــــــی یک لحظــــــه را با شـــــــرم

مثـــــل یک عکـــــس سیــــــاه مضحــــــک فــــــــوری

در تـــــه صنـــــــدوق مخفـــــــی کـــــــرد

میتــــــوان در قاب خالــــــــی مانــــــــده ی یـــــــک روز

نقــــــش یک محکـــــــوم ، یا مغلــــــوب ، یا مصلـــــــوب را آویخت

میتــــــوان با صــــــورتک ها رخنـــــــه ی دیوار را پوشــــــاند

میتــــــوان با نقشهـــــــای پوچ تر آمیــــــخت

میتــــــوان همچــــــون عروســـــک های کوکــــــی بـــــــود

با دو چشــــــم شیشه ای دنیــــــای خـــــــود را دیـــــــد

میتــــــوان در جعبـــــــه ای ماهـــــــوت

با تنـــــــی انباشتــــــه از کـــــــاه

سالهــــــا در لابه لای تــــــور و پولــــــک خفت

میتـــــوان با هر فشـــــــار هرزه دستـــــــی

بــــــی سبب فریـــــــاد کـــــــرد و گفت

" آه، من بسیار خوشبختم "

دارم میرم... دارم در این وبلاگو تخته میکنم...

دارم خاطراتمو میذارم و خودم گم و گور میشم...

هه برای کسی هم مهم نی میدونم...ولی واسه دلخوشی خودم میگم ک شاید حتی ی نفر یکم ناراحت بشه...

اونی ک فقط از طریق این وبلاگ میفهمه زندم یا ن...هه...دارم میرم...میشنوی؟ دیگه هیچ وقت نمیفهمی حالم خوبه یا بد....بهتر!

دلم براتون تنگ میشه...فداتون...فیروزه...

اینم آخرین عکسای وب من...خیلی شبیه حال امروز منن...!

NAYA

تمـــــام نیامـــــدنت را خوابیـــــــده ام...!

در یک بعــــــد از ظهـــــــر پاییـــــــزی...

زیــــــر سایـــــه ی " آلپرازولام ها"...

با تیـــــک تاک بیهــــــوده ی ســــــاعت...

که فقـــــط رفتنت را نشــــــان میدهنــــــد...

و سیگــــــار ها ؛

نمـــــــاد مسخـــــــره ای از تنهایــــــی مــــــدرن...

من کـــــه خوابیـــــــده ام...

حالا تو هــــــرچقدر که میخــــــواهی نیا...!

TO

نـــزدیکت کــــــه میشـــــــوم...

بــــــوی دریــــــا می آیـــــــــد...!

دور کــــــه میشــــــوم...

صــــــدای باران...!

تـــــو بگــــــو...

تکلیفـــــــم با چشــــــم هایت چیست؟

لنگــــــــر بیانــــــدازم و "عاشقــــــــی" کنـــــــم...

یـــا...

چتــــــر بـــــــردارم و "دلبـــــــری" کنـــــــم...؟!

MANE KHASTE

بایـــــد خــــــودم را ببـــــرم خانــــــه...

صــــــورتش را بشــــــورم...

درازش کنــــــم...

دلـــــداری اش بدهــــــم که فکـــــر نکنـــــد...

بگویـــــم نگـــــران نبــــــاش میگـــــذرد...

بایــــد خــــــودم را ببــــــرم بخـــــــوابد...

مـــــن خستــــــه است...

+ جالبه فقط افشین فهمید چند روزه نیستم ...!