میدونین...شدم مث ی توپ...هر کی میخواد ب هر طرفی پاسم میده...
هر کسی از راه میرسه قضاوتم میکنه...هیچی نمیدونن و نظر میدن...
هر کی از راه میرسه میخواد نصیحت کنه...پند و اندرز بده...هه...گوشم دیگه از این حرفا پــــــره!
از نظر ی تعدادی من دختر بدیم...راستم میگن...من بدم...من همیشه تو هر قضیه ای آدم بده ی داستانم...
همون آدم بده ک جلو همه میخنده...همون آدم بده ک اگه رفیقش درد باشه تموم وجودش میشه درمون...همون ک از نظرش سیاه و سفید ی جورن بین کسی فرق نمیذاره...حتی ب اونی ک زندگیشو سیاه کرد هم لبخند میزنه...همون آدم بده ک بعضی وقتا انقدر بغضش سنگین میشه هرکس ب چشماش نگاه کنه تا ته داستانو میخونه...همون ک تنها چیزی ک اشک روی صورتشو پاک میکنه پشت آستین لباسشه...همون ک شبا انقدر گریه میکنه یادش نمیاد کی خوابش برده...همون ک ی سری حرفاشو بشری نشنیده...من اون آدم بدم ک روزی صدبار میگه خدایا...تمومش کن...
ب قول دوستم هرچیزی یه اول و آخری داره...من میخوام اون آخریه باشم...!!!!
قضاوتم نکنین...!
ک من هر روز و هر ثانیه دارم قضاوت میشم...
تویی ک میگی من بدم...خب مگه مامانت بهت یاد نداده با آدم بدا رفیق نشی؟ مگه بهت نگفته باهاشون حرف نزنی؟...پس از من دور باش...من بدم...من خطرناکم...من ضرر دارم واست...افکار من ویروس داره...ویروسشم ب جونت ک بیفته میکشتت...میشی یکی مث فیروزه...مرده ولی باید ادای زنده هارو دربیاره...
تو ک میگی من بــــــــدم:
پــــــــس...بــــــــا...مــــــــن...نپــــــــــر...
راه باز...جاده دراز...
فاطمه نظری
