لطفــــــا این پستـــــــو تا آخرش بخونیــــــــن...میخـــــــــوام ی خبــــــر بهتــــــــون بـــــــدم....!
بیــــش از اینــــها ، آه ، آری
بیــــش از اینــــها میتـــــوان خامـــــوش مـــــاند
میتـــــوان ساعـــــات طولانـــــی
با نگاهـــــی چـــــون نگـــــاه مردگـــــان ، ثـــــابت
خیـــــره شـــــد در دود یـــــک سیگــــــار
خیـــــره شـــــد در شکـــــل یک فنجــــــان
در گلــــــی بیرنـــــگ، بر قالــــــی
در خطــــــی موهــــــوم ، بر دیـــــــوار
میتـــــوان با پنجـــــه های خشــــــک
پـــــــرده را یکســــــو کشیــــــد و دیـــــــد
در میـــــــان کوچــــــه باران تنـــــد میبـــــــارد
کودکــــــی با بادبادکهــــــای رنگینــــــش
ایستــــــاده زیــــــر یک طاقــــــی
گــــــاری فرســــــوده ای میـــــــدان خالــــــی را
با شتابــــــی پرهیاهــــــو ترک میگــــــوید
میتـــــوان بر جـــــای باقــــــی مانــــــد
در کنــــــار پـــــــرده ، اما کــــــــور ، اما کــــــــر
میتـــــــوان فــــــــریاد زد
با صدائـــــی سخت کـــــــاذب ، سخت بیگانــــــه
” دوست میدارم ”
میتــــــوان در بازوان چیــــــره ی یک مــــــرد
ماده ای زیبــــــا و سالـــــــم بود
با تنــــــی چون سفـــــــره ی چرمیـــــــن
با دو پستان درشـــــت سخــــــت
میتــــــوان در بستــــــر یک مست ، یک دیوانــــــه ، یک ولگـــــــرد
عصمت یک عشـــــق را آلـــــــود
میتــــــوان با زیرکـــــــی تحقیــــــــر کــــــــرد
هر معمـــــــای شگفتـــــــی را
میتــــــوان تنهـــــــا به حل جدولـــــــی پرداخت
میتــــــوان تنهـــــــا به کشف پاسخــــــی بیهــــــوده دل خـــــــوش ساخت
پاسخـــــی بیهـــــــوده ، آری پنـــــــج یا شـــــــش حرف
میتــــــوان یک عمــــــــر زانـــــــــو زد
با ســــــری افکنــــــده ، در پای ضریحـــــــی ســـــــرد
میتــــــوان در گـــــــور مجهولـــــــی خدا را دیــــــد
میتــــــوان با سکــــــه ای ناچیـــــــز ایمــــــان یافت
میتــــــوان در حجــــــره های مسجــــــدی پوسیـــــــد
چون زیارتنامـــــه خوانـــــــی پیـــــــــر
میتـــــوان چون صفــــــر در تفریــــــق و جمـــــــع و ضـــــــرب
حاصلــــــی پیوسته یکســــــان داشت
میتـــــوان چشـــــــم تــــــو را در پیلـــــــه ی قهــــــــرش
دکمــــــه ی بیرنگ کفـــــــش کهنـــــــه ای پنـــــــداشت
میتــــــوان چون آب در گـــــــودال خود خشکیــــــــد
میتـــــوان زیبائــــــی یک لحظــــــه را با شـــــــرم
مثـــــل یک عکـــــس سیــــــاه مضحــــــک فــــــــوری
در تـــــه صنـــــــدوق مخفـــــــی کـــــــرد
میتــــــوان در قاب خالــــــــی مانــــــــده ی یـــــــک روز
نقــــــش یک محکـــــــوم ، یا مغلــــــوب ، یا مصلـــــــوب را آویخت
میتــــــوان با صــــــورتک ها رخنـــــــه ی دیوار را پوشــــــاند
میتــــــوان با نقشهـــــــای پوچ تر آمیــــــخت
میتــــــوان همچــــــون عروســـــک های کوکــــــی بـــــــود
با دو چشــــــم شیشه ای دنیــــــای خـــــــود را دیـــــــد
میتــــــوان در جعبـــــــه ای ماهـــــــوت
با تنـــــــی انباشتــــــه از کـــــــاه
سالهــــــا در لابه لای تــــــور و پولــــــک خفت
میتـــــوان با هر فشـــــــار هرزه دستـــــــی
بــــــی سبب فریـــــــاد کـــــــرد و گفت
" آه، من بسیار خوشبختم "
دارم میرم... دارم در این وبلاگو تخته میکنم...
دارم خاطراتمو میذارم و خودم گم و گور میشم...
هه برای کسی هم مهم نی میدونم...ولی واسه دلخوشی خودم میگم ک شاید حتی ی نفر یکم ناراحت بشه...
اونی ک فقط از طریق این وبلاگ میفهمه زندم یا ن...هه...دارم میرم...میشنوی؟ دیگه هیچ وقت نمیفهمی حالم خوبه یا بد....بهتر!
دلم براتون تنگ میشه...فداتون...فیروزه...
اینم آخرین عکسای وب من...خیلی شبیه حال امروز منن...!
✖پرنٌس‍‍ِــpгคภςєςــسٌ .✖
